કીર્તન મુક્તાવલી
(૧) સૌને શીતળ છાંયલડી યોગીબાપા દેતા
સંતાપો મિટાવે સાચા નેમથી
ભૃગુપુર થઈ, તા. ૧૮મીએ ખારવા પધાર્યા. બીજે દિવસે સવારે રામજી મંદિરના પૂજારીના આગ્રહથી મંદિરે આરતી ઉતારવા પધાર્યા.
પાછા ફરતાં એક-બે પધરામણી થઈ. એક હરિભક્તે એક ઘરનું ડેલું બતાવતાં કહ્યું, “બાપા! અહીં દૃષ્ટિ કરો. એક બળદ અહીં પંદર દિવસથી રિબાય છે, પણ છૂટકારો થતો નથી.”
સ્વામીશ્રી કહે, “હાલો જોવા જઈએ.” પછી બળદ પાસે ગયા. પાણી મંગાવી તેના પર છાંટ્યું અને ધીરે રહીને કહે, “જાવ, બદરિકાશ્રમમાં તપ કરો.” એમ કહીને બોલ્યા, “હવે એનો છૂટકારો થઈ જશે.”
બરાબર બપોરે ૩-૩૦ વાગે બળદે દેહ છોડી દીધો! સૌને સ્વામીશ્રીની વચનસિદ્ધિનું ખૂબ આશ્ચર્ય થયું.
સ્વામીશ્રી તો બળદની મોક્ષગતિનો સંકલ્પ કરી હિંમતભાઈ વીરાભાઈના ઘરે પધાર્યા. બપોરે ઠાકોરજી જમાડવા ચીમનભાઈ નરસિંહભાઈ સોનીને ત્યાં પહોંચ્યા, ત્યારે રસોડામાં રસોઈ જોઈ રાજીપો બતાવ્યો અને કહે, “બહુ સારી બનાવી છે. કોણે બનાવી?”
“આ ગણપત મહારાજે.” ચીમનભાઈએ તેમને આગળ ધરીને કહ્યું, “બહુ ભાવથી બનાવે છે. પણ તેમને સારણગાંઠની પીડા ઊપડે છે, ત્યારે આવી સેવા નથી કરી શકતા.”
“એમ?” સ્વામીશ્રીએ ચિંતા વ્યક્ત કરી, “ક્યાં પીડા થાય છે?”
ગણપતભાઈ જોશી તો સ્વામીશ્રીની માધુરી મૂર્તિમાં લીન થઈ ગયા હતા. ઝબકીને તેમણે કહ્યું, “આ જગ્યાએ.”
સ્વામીશ્રીએ તે જગ્યાએ હાથ ફેરવી પ્રેમથી ધૂન કરી. પછી કહે, “જાવ, તમારું દુઃખ આજથી ગયું!”
આ પછી તેમને ક્યારેય તેની પીડા ઊપડી નહીં, જેનું આખા ગામને આશ્ચર્ય રહ્યા કર્યું.
આ અકારણ દયાનો ઝરો સ્વામીશ્રી દ્વારા જીવ-પ્રાણીમાત્ર પર કોઈ જ ભેદભાવ વિના વહેતો રહેતો અને લલાટે લખેલા કર્મબંધનના લેખ ભસ્મીભૂત થઈ જતા. સર્વ સંતાપોનું શાંતિમાં રૂપાંતર થઈ જતું!
[બ્રહ્મસ્વરૂપ યોગીજી મહારાજ: ભાગ ૩/૫૩૨]
(1) Saune shitaḷ chhāyalḍī Yogī Bāpā deṭā
Swamishri arrived in Khāravā on the 18th. The next day, the pujāri of the Ramji Mandir insisted Yogiji Maharaj to come and perform the ārti. On the way back, Swamishri visited one or two homes. One devotee showed Swamishri the bullpen and said, “Bapa, cast your glance here and bless this bullock. He has been suffering for 15 days to no avail.”
Swamishri said, “Let’s go there.” And Swamishri went near the bullock, asked for water, and sprinkled it on the bullock. He said softly, “Go and perform penance in Badrikashram. Now, he will be freed from suffering.”
At exactly 3:30 pm, the bullock died. Everyone realized the power in Swamishri’s words - what he says happens accordingly.
Swamishri had liberated the bullock and was at Himmatbhai Virabhai’s house. Then, in the afternoon, Thakorji was offered thāl at Chimanbhai Narsinhnabhai Soni’s house. He saw the food prepared at his house and said, “The food is great. Who made it?”
“Ganpat Maharaj prepared the food.” Chimanbhai brought him forward and answered. Then he mentioned, “He cooks with love. However, he suffers from hernia. So he cannot cook at times.”
“Is that so?” Swamishri said concerned. “Where does it hurt?”
Ganpatbhai Joshi was simply engrossed in Swamishri’s loving murti. He became startled and said, “Here,” pointing to his pain.
Swamishri caressed the spot and did dhun. Then, he said, “From now on, your pain is gone!”
From henceforth, he never had pain. The whole village was simply amazed by this miracle. Such was the compassion Swamishri showed without reason. He showed no discrimination in mitigating the suffering of man or animal. The suffering that was destined to some because of their past karmas was turned to ashes, simply because he could - but mostly to turn them toward God.
[Brahmaswarup Yogiji Maharaj: Part 3/532]
